唐玄奘与三徒弟：历史与传说的交织 | ระดับสูง เรื่องที่ 10 | TUTUฝึกจีน30วัน ซีซั่น 3 Presented by BullVPN

Táng Xuánzàng yǔ sān túdì: Lìshǐ yǔ chuánshuō de jiāozhī

Jìnqī, guóchǎn yóuxì “Hēi Shénhuà: Wùkōng” de huǒbào, shǐ “Xīyóujì” jí qí lìshǐ yuánxíng zàicì chéngwéi gōngzhòng jiāodiǎn. Zhè bùjǐn zhǎnxiàn le Zhōngguó chuántǒng wénhuà de mèilì, gèng yǐnfā le rénmen duì Táng Xuánzàng hé tā sān ge túdì zhēnshíxìng de tǎolùn. Zhè zhǒng xiànxiàng fǎnyìng chū gǔlǎo chuánshuō zài dāngdài shèhuì réng jùyǒu qiángdà de shēngmìnglì.

Táng Xuánzàng, yuánmíng Chén Yī, shì lìshǐ shàng de zhēnshí rénwù. Tā yú Suí mò Táng chū de gōngyuán 602 nián (Dàyè èr nián) chūshēng yú Hénán Luòyáng, niánqīng shí jiù zhǎnxiàn chū duì fófǎ de rèzhēn. Táng Xuánzàng de xīxíng qǔjīng zhī lǚ shì Zhōngguó fójiào shǐ shàng de zhòngyào shìjiàn. Rán’ér, “Xīyóujì” zhōng de Sūn Wùkōng, Zhū Bājiè hé Shā Hèshang zé shì xūgòu juésè, tǐxiàn le zuòzhě Wú Chéng’ēn fēngfù de xiǎngxiànglì hé shēnkè de yùyì. Zhè zhǒng lìshǐ yǔ chuánshuō de jiéhé, fǎnyìng le Zhōngguó wénhuà zhōng xiànshí yǔ xiǎngxiàng jiāozhī de dútè mèilì.

Cóng lìshǐ jiǎodù lái kàn, Táng Xuánzàng yú Zhēnguān sān nián (gōngyuán 629 nián) dúzì kāishǐ xīxíng, lìshí 17 nián, xíngchéng wǔ wàn lǐ, zuìzhōng dídá Yìndù. Tā zài nàlǐ yánjiū fófǎ, bìng dài huí dàliàng fójīng. Zhè duàn lǚchéng chōngmǎn jiānxiǎn, zhǎnxiàn le Táng Xuánzàng jiānrèn bùbá de jīngshén. Xiāngbǐ zhī xià, “Xīyóujì” zhōng de gùshì zé gèngjiā shénqí hé fùyǒu xiǎngxiànglì, jiārù le gèzhǒng shénxiān yāomó, jiāng lìshǐ shìshí shēnghuá wéi fùyǒu zhélǐ de yùyán.

“Xīyóujì” zhōng de sān ge zhǔyào juésè gèzì dàibiǎo le rénxìng de bùtóng fāngmiàn. Sūn Wùkōng xiàngzhēng zhìhuì hé yǒngqì, dàn yě dàibiǎo jiāo’ào; Zhū Bājiè dàibiǎo tānlán hé lǎnduò, dàn yě zhōngchéng; Shā Hèshang zé xiàngzhēng pǔshí hé zhōnghòu. Zhèxiē juésè de hùdòng hé chéngzhǎng guòchéng, wèi gùshì zēngtiān le shēncéng de zhéxué hé dàodé yùyì.

Xiàndài zuòpǐn duì zhège gùshì jìnxíng le duōyànghuà quánshì. 1986 nián de “Xīyóujì” diànshìjù shì duì yuánzhù de zhōngshí gǎibiān, chéngwéi le jǐ dài Zhōngguó rén de jítǐ jìyì. Ér jìnqí de “Hēi Shénhuà: Wùkōng” zé bǎ gùshì dàirù le yígè chōngmǎn tiǎozhàn hé qíyù de shénhuà shìjiè, yǐ xiàndài yóuxì de fāngshì chóngxīn quánshì le zhège gǔlǎo chuánshuō.

Jǐnguǎn Táng Xuánzàng de zhēnshí lìshǐ hé “Xīyóujì” de nèiróng yǒusuǒ bùtóng, dàn liǎng zhě dōu shēnshēn zhígēn yú Zhōngguó wénhuà zhī zhōng. Wúlùn shì tōngguò lìshǐ yánjiū háishi xiàndài yúlè zuòpǐn, zhège gùshì shízhōng xīyǐn zhe yí dài yòu yí dài de rén, chéngwéi Zhōnghuá wénhuà yíchǎn zhōng bùkě huòquē de yí bùfèn.

พระถังซัมจั๋งกับศิษย์ทั้งสาม: การผสมผสานระหว่างประวัติศาสตร์และตำนาน

ไม่นานมานี้ เกมที่ผลิตในประเทศจีนอย่าง “แบล็กมิธ: อู้คง” (Black Myth: Wukong) ได้รับความนิยมอย่างมาก ทำให้ “ไซอิ๋ว” และต้นแบบทางประวัติศาสตร์ของมันกลับมาเป็นจุดสนใจของสาธารณชนอีกครั้ง สิ่งนี้ไม่เพียงแต่แสดงให้เห็นถึงเสน่ห์ของวัฒนธรรมจีนดั้งเดิม แต่ยังกระตุ้นให้เกิดการอภิปรายเกี่ยวกับความเป็นจริงของพระถังซัมจั๋งและศิษย์ทั้งสามของเขา ปรากฏการณ์นี้สะท้อนให้เห็นว่าตำนานโบราณยังคงมีพลังชีวิตอันแข็งแกร่งในสังคมปัจจุบัน

พระถังซัมจั๋ง มีชื่อเดิมว่าเฉินอี้ เป็นบุคคลจริงในประวัติศาสตร์ เขาเกิดในปี 602 (ปีที่สองแห่งรัชสมัยต้าเย่) ที่เมืองลั่วหยาง มณฑลเหอหนาน ในช่วงปลายราชวงศ์สุยต้นราชวงศ์ถัง ตั้งแต่วัยเยาว์ เขาได้แสดงให้เห็นถึงความกระตือรือร้นในพระธรรม การเดินทางไปตะวันตกเพื่อนำพระคัมภีร์กลับมาของพระถังซัมจั๋งเป็นเหตุการณ์สำคัญในประวัติศาสตร์พุทธศาสนาของจีน แต่อย่างไรก็ตาม ซุนหงอคง ตือโป๊ยก่าย และซัวเจ๋ง ในเรื่อง “ไซอิ๋ว” เป็นตัวละครที่แต่งขึ้น สะท้อนให้เห็นถึงจินตนาการอันอุดมสมบูรณ์และความหมายอันลึกซึ้งของผู้เขียน อู๋เฉิงเอิน การผสมผสานระหว่างประวัติศาสตร์และตำนานนี้สะท้อนให้เห็นถึงเสน่ห์อันเป็นเอกลักษณ์ของวัฒนธรรมจีนที่ผสมผสานระหว่างความเป็นจริงและจินตนาการ

ในแง่ประวัติศาสตร์ พระถังซัมจั๋งเริ่มการเดินทางไปตะวันตกเพียงลำพังในปีที่สามแห่งรัชสมัยเจิ้นกวน (ค.ศ. 629) ใช้เวลา 17 ปี เดินทางเป็นระยะทาง 50,000 ลี้ จนในที่สุดก็ไปถึงอินเดีย ที่นั่นเขาศึกษาพระธรรมและนำพระคัมภีร์จำนวนมากกลับมา การเดินทางครั้งนี้เต็มไปด้วยอันตราย แสดงให้เห็นถึงจิตใจอันเด็ดเดี่ยวของพระถังซัมจั๋ง ในทางกลับกัน เรื่องราวใน “ไซอิ๋ว” นั้นมหัศจรรย์และเต็มไปด้วยจินตนาการมากกว่า มีการเพิ่มเทพเจ้าและปีศาจต่างๆ เข้าไป ยกระดับข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์ให้เป็นนิทานที่เต็มไปด้วยปรัชญา

ตัวละครหลักทั้งสามใน “ไซอิ๋ว” แต่ละตัวเป็นตัวแทนของแง่มุมที่แตกต่างกันของธรรมชาติมนุษย์ ซุนหงอคงเป็นสัญลักษณ์ของปัญญาและความกล้าหาญ แต่ก็เป็นตัวแทนของความหยิ่งยโส ตือโป๊ยก่ายเป็นตัวแทนของความโลภและความขี้เกียจ แต่ก็มีความจงรักภักดี ส่วนซัวเจ๋งเป็นสัญลักษณ์ของความเรียบง่ายและความซื่อสัตย์ ความสัมพันธ์และการเติบโตขึ้นของตัวละครเหล่านี้เพิ่มความหมายทางปรัชญาและศีลธรรมที่ลึกซึ้งให้กับเรื่องราว

ผลงานสมัยใหม่ได้ตีความเรื่องราวนี้ในหลากหลายรูปแบบ ละครโทรทัศน์ “ไซอิ๋ว” ปี 1986 เป็นการดัดแปลงที่ตรงกับต้นฉบับ และได้กลายเป็นความทรงจำร่วมของคนจีนหลายรุ่น ในขณะที่เกม “แบล็กมิธ: อู้คง” (Black Myth: Wukong) ที่ออกมาเมื่อเร็วๆ นี้ ได้นำเรื่องราวเข้าสู่โลกตำนานที่เต็มไปด้วยความท้าทายและการผจญภัย ตีความตำนานโบราณเรื่องนี้ด้วยรูปแบบของเกมสมัยใหม่

แม้ว่าประวัติศาสตร์ที่แท้จริงของพระถังซัมจั๋งและเนื้อหาของ “ไซอิ๋ว” จะแตกต่างกัน แต่ทั้งสองอย่างต่างก็ฝังรากลึกอยู่ในวัฒนธรรมจีน ไม่ว่าจะผ่านการวิจัยทางประวัติศาสตร์หรือผลงานบันเทิงสมัยใหม่ เรื่องราวนี้ยังคงดึงดูดผู้คนจากรุ่นสู่รุ่น และกลายเป็นส่วนสำคัญและขาดไปไม่ได้ของมรดกทางวัฒนธรรมจีน