书画同源：中国艺术的独特魅力 | ระดับสูง เรื่องที่ 4 | TUTUฝึกจีน30วัน ซีซั่น 3 Presented by BullVPN

Shūhuà tóngyuán: Zhōngguó yìshù de dútè mèilì

Zài Zhōngguó chuántǒng wénhuà zhōng, shūfǎ hé huìhuà yǒuzhe mìbùkěfēn de liánxì, zhè jiùshì “shūhuà tóngyuán” de gàiniàn. Zhè yī lǐniàn bùjǐn tǐxiàn le Zhōngguó yìshù de dútèxìng, yě wèi xuéxízhě tígōng le yì tiáo rónghuìguàntōng de jiéjìng.

Jù tǒngjì, chāoguò 80% de Zhōngguó huàjiā tóngshí yěshì yōuxiù de shūfǎjiā. Zhè zhǒng xiànxiàng zài xīfāng yìshù zhōng shì hǎnjiàn de. Wèishénme huì zhèyàng ne? Yuányīn jiù zàiyú shūfǎ hé huìhuà zài jìfǎ shang yǒuzhe gòngtōng zhī chù. Lìrú, zhùmíng huàjiā Qí Báishí céng shuō: “Yòng bǐ xiězì sānshí nián, fāng kě huà zhú”. Zhè jù huà shēngdòng de shuōmíng le shūfǎ hé huìhuà zhījiān de jǐnmì guānxì.

Jùtǐ lái shuō, shūfǎ zhōng de bā fǎ (jí diǎn, héng, shù, gōu, tí, piě, nà, zhé) tóngyàng shìyòng yú huìhuà. Yǐ huà zhú wéi lì, zhú gàn kě yòng “zhuànshū” de bǐfǎ, zhú zhī kě yòng “cǎoshū” de bǐfǎ, zhú yè kě yòng “kǎishū” de bǐfǎ. Zhè zhǒng jìfǎ de gòngtōngxìng shǐdé shúliàn zhǎngwò shūfǎ de rén gèng róngyì shàngshǒu huìhuà.

Zhíde zhùyì de shì, zhè zhǒng “shūhuà tóngyuán” de tèdiǎn shǐ Zhōngguó yìshù qūbié yú xīfāng yìshù. Zài xīfāng, shūxiě hé huìhuà shì wánquán fēnkāi de liǎng zhǒng jìnéng. Ér zài Zhōngguó, yì fú yōuxiù de huàzuò wǎngwǎng bànsuí zhe tízì huò tíshī, xíngchéng “shī shū huà yìn” sì zhě hé yī de yìshù xíngshì.

Yīncǐ, duìyú zhèngzài xuéxí zhōngwén de nǐ lái shuō, bùfáng chángshì yīxià shūfǎ. Yěxǔ zài bùzhī bùjué zhōng, nǐ yǐjīng wèi wèilái chéngwéi yì míng chūsè de Zhōngguó huàjiā dǎ xiàle jīchǔ!

การเขียนและการวาดมีต้นกำเนิดเดียวกัน: เสน่ห์อันเป็นเอกลักษณ์ของศิลปะจีน

การเขียนและการวาดมีต้นกำเนิดเดียวกัน: เสน่ห์อันเป็นเอกลักษณ์ของศิลปะจีน ในวัฒนธรรมจีนโบราณ การคัดลายมือและการวาดภาพมีความเชื่อมโยงกันอย่างใกล้ชิด ซึ่งก็คือแนวคิดที่ว่า “การเขียนและการวาดมีต้นกำเนิดเดียวกัน” แนวคิดนี้ไม่เพียงแต่สะท้อนถึงความเป็นเอกลักษณ์ของศิลปะจีนเท่านั้น แต่ยังเป็นทางลัดสู่การเรียนรู้ที่ครอบคลุมสำหรับผู้เรียนอีกด้วย

จากสถิติพบว่า กว่า 80% ของจิตรกรจีนยังเป็นนักคัดลายมือที่ยอดเยี่ยมด้วย ปรากฏการณ์เช่นนี้พบได้ยากในศิลปะแบบตะวันตก ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น? เหตุผลก็คือการคัดลายมือและการวาดภาพมีเทคนิคที่คล้ายคลึงกัน ตัวอย่างเช่น จิตรกรชื่อดัง ฉี ไป่ซื่อ เคยกล่าวว่า “ต้องใช้เวลา 30 ปีในการฝึกเขียนตัวอักษร จึงจะสามารถวาดต้นไผ่ได้” จะเห็นได้ว่า ประโยคนี้แสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์อันใกล้ชิดระหว่างการคัดลายมือและการวาดภาพ

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง “กฎแปดข้อ” ในการคัดลายมือ (ได้แก่ 点 diǎn (จุด)、横 héng (แนวนอน)、竖 shù (แนวตั้ง)、钩 gōu (ตะขอ)、提 tí (ยก)、撇 piě (เฉียงซ้าย)、捺 nà (เฉียงขวา)、折 zhé (หัก)) สามารถนำมาใช้กับการวาดภาพได้เช่นกัน ยกตัวอย่างเช่น การวาดต้นไผ่ ลำต้นไผ่สามารถใช้การเขียนแบบ “篆书” zhuànshū (อักษรจ้วน) กิ่งไผ่สามารถใช้เทคนิคการเขียนแบบ “草书” cǎoshū (อักษรหวัด) และใบไผ่สามารถใช้เทคนิคการเขียนแบบ “楷书” kǎishū (อักษรบรรจง) ความคล้ายคลึงกันของเทคนิคนี้ทำให้ผู้ที่ชำนาญในการคัดลายมือสามารถเริ่มต้นวาดภาพได้ง่ายขึ้น

สิ่งที่น่าสังเกตคือ ลักษณะของ “การเขียนและการวาดที่มีต้นกำเนิดเดียวกัน” นี้ทำให้ศิลปะจีนแตกต่างจากศิลปะตะวันตก ในโลกตะวันตก การเขียนและการวาดเป็นทักษะที่แยกจากกันโดยสิ้นเชิง แต่ในประเทศจีน ภาพวาดที่ยอดเยี่ยมมักจะมาพร้อมกับคำจารึกหรือบทกวี ก่อให้เกิดรูปแบบศิลปะที่รวมทั้ง “กวีนิพนธ์ การคัดลายมือ ภาพวาด และตราประทับ” เข้าไว้ด้วยกัน

ดังนั้น สำหรับคุณที่กำลังเรียนภาษาจีนอยู่ ลองฝึกคัดลายมือดูสิ บางทีคุณอาจจะได้เสริมสร้างพื้นฐานสำหรับการเป็นจิตรกรจีนที่ยอดเยี่ยมในอนาคตไปโดยไม่รู้ตัวก็ได้นะ!